Onderwijs en
Coaching
Als taal niet vanzelfsprekend is..
Ik begeleid kinderen met een taalachterstand of TOS die niet begrepen worden door de omgeving, waardoor zij zich terugtrekken, niet meer praten of frustratiegedrag laten zien. Ik begeleid hen in het ontwikkelen van taalvaardigheden, het uitbreiden van de woordenschat, en het inoefenen van sociale vaardigheden, waardoor zij verstaanbaar zijn voor de omgeving, aansluiting zoeken bij leeftijdsgenoten en genieten van het kind zijn zonder de impact die de taalachterstand of TOS in eerste instantie had.
GRATIS
AFSPRAAK MAKEN
Herken je dit?
Je bent een actieve, drukke moeder die veel met het gezin onderneemt. Er staan regelmatig leuke uitjes op het programma zoals de dierentuin, ballorig en eens in de week met de kinderen langs opa en oma hoort daar ook bij. Je geniet van je kinderen, ze komen niks te kort.
“Wat speelt ze toch lief in de tuin.” Je hoort het je buurvrouw zeggen en je kijkt naar je dochter. Dat klopt, ze speelt heel lief, maar toch maak je je zorgen. Wanneer ze speelt is ze stil. Heel af en toe maakt ze een kort geluid, maar het geluid is altijd hetzelfde. Daarnaast speelt ze altijd hetzelfde spel. Er lijkt geen variatie in te zitten…
´s Middags is er zwemles. Samen loop je de kleedkamer uit. Je dochter roept: “mama, in!” en ze wijst naar het zwembad. Je geeft aan haar terug dat ze zo het water in mag. De zwemles start. Een andere moeder komt naar je toe en zegt: “hoorde ik dat jouw kind nog niet goed kan praten? Je kijkt naar de zwemles en ziet haar spelen in het water. Ze lijkt niet te begrijpen wat de zwemjuf zegt en doet ondertussen haar eigen ding.
Wanneer de kinderen op bed liggen, besluit je het te bespreken met je partner. Je geeft aan dat het je dwarszit. Je partner herkent het, maar zegt ook “dat komt vanzelf wel goed. Ze zit net op school, dat haalt ze zo in. Daarnaast, haar broer begrijpt haar toch gewoon”. Het stelt je enigzins gerust, maar helemaal loslaten doe je het niet. “Ze staat ook nog op de wachtlijst voor de logopedie, het zal wel loslopen”. Je besluit je er bij neer te leggen. Je partner heeft er vertrouwen in, misschien is dat ook wel gewoon zo. Volgende week is het oudergesprek op school, de juf heeft vast wat tips.
“Ze speelt veel alleen. Ook tijdens buitenspelen zien we haar veel alleen in de zandbak zitten. Andere kinderen lijken haar niet te begrijpen”. De woorden van de juf komen hard binnen. Vorige week was er een feestje van een jongen uit haar klas. Ze was er niet voor uitgenodigd… Je vraagt je af of daar nog verandering in gaat komen. Je voelt de knoop in je maag. Het idee dat ze niet wordt begrepen en weinig tot geen vriendjes heeft, maakt je erg verdrietig.
De wachtlijsten bij de logopedie zijn enorm lang. In de meeste gevallen tot een jaar. Een onwijs belangrijk jaar in de taalontwikkeling van een peuter en kleuter. Deze jaren worden niet voor niets cruciaal genoemd in de wetenschap. In dat jaar kan veel worden bereikt. Jouw kind gaat steeds meer meekrijgen van de wereld om hem of haar heen. Zonder actie zullen ze zich niet begrepen voelen, zich afzonderen, veel boos gedrag en woedebuien laten zien. Dit is niet wat jij wil voor je kind.
